Tid for ei oppdatering!

Eg var ho ei venninne i dag, det var skikkelig alrtig. Har lært masse;)
1. I Bergen må ein visstnok vera 18 for å leige film. Eg syns det var morsomt. Er tydigvis nokre fordelar med å bu på landet, der kjenner alle alle og derfor får ein leige film fordi folkene som leier ut film kjenner deg;)
2. Andre tingen eg lærte i dag var at om ein går på vinmonopolet bør ein passe seg for å møte på lærerene sine. Vi var med ei som skulle kjøpe til venninna mi, og derfor vart eg med inn (NEI, eg skulle ikkje ha noke:P) Der inne møtte me vistnok på læreren til venninna mi, noko som må ha vore utrulig pinlig. I byrjinga skjønnte eg ikkje kva som var så pinlig, men når ho spurte om ka eg hadde tenkt om eg hadde møtt på gamlelæreren min (ho som eg snakka med om ting), og då må eg innrømme eg blei litt satt ut. Om eg hadde møtt ho på vinmonopolet når eg var under 18 ville eg besvimt, eller mest sannsynlig bare sprunge ut! Resten av den turen var eg redd for å møte på ho... Haha^^, Bare tanken skremmer livet av meg...

Det kjem nok eit innlegg til før det nye året, men i verste fall får eg vel sei godt nytt år allereie no. La det nye året bringe med seg noe bedre enn det dette året har gjort.

Eg kom nettopp på eit ordatak. fra blåfjell, der eg har henta det fra i alle fall. "Om enden er god er allting godt..." Eg veit ting med meg vil ende godt til slutt, eg veit ikkje når. Men det skal bli herlig... Til slutt har eg klart meg gjennom det som er vanskeleg og då skal eg søren meg bare bruke erfaringene mine som noe positivt!

I dag har eg hatt ein strålande dag, det danner vel eit fint grunnlag for eit nytt år? For første gang kan eg sei at utenom nedturene har eg det faktisk fint. Og det er vel klart for å gjere det offisielt... Eg er ikkje lengre singel! Og jo, det er han. Igjen? Vil mange av doke kanskje tenke. Men om doke tenker sånn får det bare være. Hold det for dere selv, for aller første gang på veldig lenge føler eg at eg har noken som er veldig nær meg. Ikkje som ein bestevenn, for han vil aldri måle seg med mine beste venner. Men det er anneleis. Denne gongen veit me om alle feilene me ikkje kan gjere for å få forholdet til å vare lengre enn forgje gong, og tru meg når eg seier: Eg vil i alle fall ikkje behandle han slik eg har behandla han tidlegare.

Endelig finne på noe...

I morgen skal eg ut for første gang denne ferien, det er nok ganske lurt for meg. Skal handle nokre fåt ting før eg og ei venninne skal sjå film hos ho. Det blir kos trur eg...

Ellers er eg vel snart klar for å legge meg...

Juleferie...

Ferie er ikkje noke for meg... Veit du ka eg gjer når det er ferie? Jo, eg snur døgnet på hodet. Eg har ingenting å ta meg til, eg vil helst sove vekk heile dagene, så det bllir lite tid å sløse vekk. Men eg får nedtur på nedtur om kveldane, det er slik det alltid er, spesielt på denne mørke årstiden. I ferien får eg tid til alt eg ikkje får tid til til vanlig. Få dårlig samvittighet fordi eg spiser for mykje, få dårlig samvittighet fordi eg ikkje gjer nok, fordi eg ikkje gjer noko i det heile, berre sitt på ræva heile dagen. Eg får tid til å savne, noko som eg allerde har nok tid til på kvardagar. Eg får tid til å tenke på alt som er gått tappt, alle vennskapene eg aldri la nok tyngde på å beholde. Eller eg har dei fremdeles, men ikkje i det heile tatt på den måten at dei betyr så mykje som før. Dei forstår ikkje, dei forventer at eg blir bedre, men kva gjer eg? Eg tar tabeletter for å føle meg bedre, eg kutter til eg omtrent ikkje klarer å gå dagen etterpå (vel overdrevent, for eg plastra foten ganske heftig).

Eg har eit mål, eg har virkelig eit mål eg skal nå, men korleis veit eg ikkje. Eg trenger hjelp til den delen. Kanskje eg bare skal prøve å være dønn ærlig med psykologen min fra no av. Ja, tabeettene og kuttingen er bare et skrik om oppmerksomhet (i tillegg til at det faktisk hjelper), men ikkje fra han.

Eg aner ikkje kva eg trenger, men eg vil virkelig finne det ut. Nytt år nye muligheter...

En liten oppdatering etter natten...

...Eg sovna før tabelettene begynnte å virke... Eller eg blei svimmel og fekk litt hodepine, men det kan like godt være fordi jeg var trøtt. Og det var ikkje noke farlige tabeletter altså. Berre noken som skulle få meg på andre tanker. Eg angrer egentlgi litt på at eg ikkje tok ein til, men men... Sikkert til det beste at det blei med dei 100 mg.

Enda ein nedtur...

-Dette er den andre nedturen på tre dager, det er slitsomt.

Akkuratt no er det ikkje sånn veldig ille, no klarer eg meg... Om det blir verre får me berre sjå. Eg aner ikkje, føler veldig lite no. Eg har tabeletter og eg kan kutte. Faen altså, for ei natt...

All these distant faded memories
of everything I used to be
are bringing me down, yeah-
they're bringing me down,

Oppdatering: eg tok 100 mg av noke.. Det er ikkje mykje, merker ikkje virkningen enda...

Dette virker kanskje veldig rart, kanskje heilt tatt ut av det blå...
Kanksje grunnen til at eg er deporimert er at eg leiter etter noke som gjer livet mitt fantastisk, noke som gjer at eg gjer ein forskjell. Den dagen eg gjer ein forskjell trur eg faktisk at eg kan være fornøgd med meg sjølv, då trur eg alt dette er over...

Eg ba han velje...

Enten alt eller ingenting. Eg kan ikkje fortsette med å gi han godene når han ikkje vil ha heile meg. If you don't handle me at my worst you don't deserve me at my best, er det noke som heiter. Om han vil være smamen med meg så skal han få lov til det, om han berre vil ha godbitene får han gå eit anna sted. Denne gongen meiner eg det. Det er sterkt av meg å sei noke slikt, men denne gongen skal eg stå for det. Ikkje noke goder til han om han ikkje vil ha heile pakken...

Det endte egentlig i ein fæl nedtur, eller egentlig ein nedtur-opptur. Der eg egentlig er så langt nede at eg bare automatisk blir skikkelig vilter. Så kutter eg fordi eg er likegyldig.. Det er sært. Klokka er ti over fire om natten, eg burde ha sove, men nei... Eg er ikkje trøtt enda..

En positiv juleoppdatering!

Ja, for å si det sånn, eg har blitt flinkare å vera positiv med meg sjølv. I dag har eg hatt det fint, ikkje 100%, men eg har hatt det fint. Eg har sendt koslig julemelding til gamlelæreren min, og fått koslig svar der hun sa hun drev på å svarte på e-posten eg sendte for ei stund tilbake. Og savret var skikkelig koslig det og.

Det er lillejulaften, eller det er tre minutter igjen av lillejulaften, og eg veit at eg skal klare meg bedre neste år. Mykje som har skjedd i det siste som beviser at eg kan klare det. Dette kjem til å gå...

No er det to minutter til julaften, to minutter igjen av denne dagen som har vore fin!

Det har vært en lang natt for ei veninne av meg...

Eg våkna ed ein feiltagelse av vekkerklokka mi klokka 8 i dag tidlig, då såg eg på mobilen og eg hadde fått melding frå ei eg kjenner utrulig godt. Ho har det veldig vanskeleg, og eg skjønner ho godt. Men eg ville i alle fall sei at eg er glad i deg Nadir. Eg har aldri møtt deg fysisk, men bare gjennom alle de lange samtalene vi har hatt har eg blirr kjempe glad i deg. Det at du fortsetter å kjempe gjer at eg fremdeles har håp!

Eg er glad i nadir!

"Jeg vet ikke hva jeg føler lengre, hva jeg vil, hva jeg gjør, jeg er glad egentlig, jeg prøver og fokusere på alt posetivt, men likevel føler jeg av og til at jeg bare VIL være trist? Det skal da ikke være mulig og ville være trist. Jeg sitter bare her og tenker, på alt som har skjedd og ting som kan skje. "

Jeg fant dette på et forum jeg sitter på, men det stemmer så sinnsykt bra med meg...

We all need something to help us get through the night, even if it’s just the tiniest glimmer of hope…

Tilfeldighet??

Tidligere i dag slutta internetten min å fungere så eg bestemte meg for å gå å rydde rommet. Eg endte opp med å rydde heile rommet mitt+soverommet mitt. Og ja, eg har to rom! Forklaringen er at eg ikkje kan sove på rom det er varmt på, derfor sover eg på gjesterommet der eg kan ha det kaldt heile døgnet. Dette gjer at rommet mitt, som eg er på når eg har besøk og er for meg sjølv kan holdes i normal temperatur.
Eg støvsude og, heile etasjen.. Eg er litt stolt, lenge siden eg har fått til noko sånn..

No er internett tilbake... Var det berre ein tilfeldighet?

Eg gjorde det...

... eg sendte ein e-post... Og han vart positiv...

No eg er litt stolt!

Det er ganske pinleg å grine på bussen, eller eg grein ikkje, tårene rant. Klarte ikkje stoppe dei. Alt bare kom på ein gong. Dei rant til eg gjekk av bussen. Ikkje sånn at det var tydlig, de rant berre. Alt savnet kom på ein gong. Eg savner så alt for mykje, så alt for mange. Eg er ikkje noke glad i det å savne... Men det er vell bedre å ha noen å savne, enn å ikkje ha nokon i det heile...?

Eg trur eg kjem til å grine ut alt eg ikkje har grene ut på fire veker no.

Mitt 100 innlegg i denne bloggen;) (regnet med utkast som er personlige for meg)

Sitt egentlig for det meste og høyrer på musikk, sjølv om eg burde ha øvd til ein prøve i morgon. Eg har lest litt, men ikkje så veldig mykje, ikkje så mykje eg hadde håpt eg skulle klare.

Det gjekk både bra og dårlig hos psykologen i dag. Eg satt og lo heile timen omtrent, prata som ein foss. Skyldte på at eg ikkje hadde sove. Eg laug. Eller ikkje om sovingen, men om korleis eg hadde det. Men eg trur eg har funne noke eg kan jobbe mot no, noko som kanksje gjer at eg får det bedre...

Eg trur eg skal sende ei oppdatering til gamlelæreren min i helgen og ønske ho ei skikkelig god jul, om det er nokon som virkeleg fortjener ei fin jul så er det ho. Eg trur ikkje eg nokensinne kan takke ho nok for at ho har vore der for meg, eller er der for meg. Eg aner faktisk ikkje kor eg hadde vor ei dag om det ikkje var for ho, at ho faktisk tok meg seriøst når eg fortalte ting til ho. Words can't describe what that was for me! Om eg nokensinne skal gi ut ein biografi må eg dedikere minst ein tredjedel av boka til ho. Haha^^, Dette utsnittet fra Avril Lavigne sangen kunne eg nesten sendt til ho:
There's nothing I could say to you
Nothing I could ever do to make you see
What you mean to me

Det skjedde foresten noke skummelt i dag. Eg hadde vore hos psykologen så møter eg på ei kjempegod veninne og typen hennas og han spørr: Kor har du vore? Eg svarer ikkje, ler det berre vekk og greier, men han forsto noke, eller han forsto ikkje akkuratt, men eg reknar med at han forsto ein del meir enn han skulle forstå. Så no skal veninna mi liksom sei litt til han, for eg vil ikkje at han skal gå rundt og tru noke om meg som ikkje er sant, det blir berre litt for tåpeleg. Ho skulle be han ikkje sie det til noken... Eg trur eg angrar litt no XD

Dette verset vil eg skal stemme for meg... Nokre gonger gjer det det, men eg vil det skal stemme skikkelig:
Waking up I see that everything is ok
The first time in my life and now it's so great
Slowing down I look around and I am so amazed
I think about the little things that make life great
I wouldn't change a thing about it
This is the best feeling

Men no skal eg snart legge meg, sorry to say it guys, men eg får ikkje sove i dag, eg veit ka det fører til... Befrielse... Kanskje berre eit rop om oppmerksomhet! Eg tipper den siste er den som stemmer mest, eller egentleg ikkje. Men i og med at eg seier det her viser jo det at eg er oppmerksmomhetsjuk då. Tralalalalala!!! Eg veit at folk tenker at det eg kjem til å gjere ikkje er ein veg mot forbetring, men det drit eg i... Eg føler meg bedre då i alle fall!
God natt^^,

Psykologen i morgen

Føler det blir en bortkasta time... Men men...

Mandag!

Mandag, mandag, mandag... Ein dag mindre å overleve før juleferien! Berre tirsdag, onsdag, torsdag og fredag igjen:D

Onsdag skal eg til psykologen, eg trur eg må være litt mier ærlig med han. Trur eg heldt ein del ting tilbake, trur eg vrir litt på ting, fremhever ting som egentleg ikkje er så viktig i den store sammenhengen. Må skrive meg ei liste med nyttårsforsetter og.. Nokon realistiske som eg kan nå..

2009
Livet mitt skal gli
slik at eg kan bli fri...

Det er greit at du ler av mitt skikkelig drlige diktXD

Depresjon eller latskap?

Eg orker ikkje begynne på matten, selv om me skal ha lekseprøv ei morgon.
Eg orkar heller ikkje rydde rommet, eg berre kjem ikkje så langt.

Eg orkar alle ting eg må orke, som foregår med andre folk. Som trening, shopping, skule osv. Denne veka blir ekstremt slitsom, er opptatt alle dagar faktisk.
Mandag: Trening
Tirsdag: Jobbe hos ei gammel dame
Onsdag: trening og noe sosialt med klassen.
Torsdag: Shopping
Fredag: Juleavsutning på trening og sosialt med venner etterpå til lørdag.

Men når skal eg få tid og overskudd til å rydde rommet og rydde i kleskapet mitt? Det veit eg faktisk ikkje, veit ikkje om det blir gjor før nyttår heller. Eg har heilt ærlig lyst å rydde rommet, men eg blir aldri ferdig.

Men eg har verken opptur eller nedtur no, eg er sliten fysisk. Trur kanskje det er bedre at eg er sliten fysisk enn psykisk. Men eg er redd for at det snart kjem ein stor psykisk nedtur.

Travelt...

Mye som skjer nå for tiden. Har fullt kjør frem til neste fredag, da er det endelig ferie....

Skal legge ut den ene tentamenteksten min foresten, den skal dere få lov å kommentere!

Håp...

Once you choose hope, anything's possible.
- I choose hope...

Tralala;)

Eg veit ikkje, litt motivert litt umotivert, eg innbiller meg at psykologen min trur at eg har valgt dette sjølv. Eg vil bli bedre, og eg vil gjøre en jobb, men eg kjem til å kreve oppfølging, uten det trur eg ikkje det er mulig!

Lost...

Eg er ganske lost for tida... Eg vil ikkje gå detaljer her... Eg berre orkar ikkje så mykje meir no... Eg vil egentlig berre kutte opp heile låret mitt for at nokon skal sjå at eg ikkje orkar meir... Eg gidd ikkje bruke tida på å klage egentlig, eg berre går og legg meg... Sove heilt til eg må opp i morgon! Driiit!

Eg går berre og legg meg...

Soving får i alle fall kroppen min til å kvile, eller soving får meg til å glemme alt!

Eg har mista meir og meir, har ikkje meir og miste...

Eg savner gamlelæraren min! Ikkje sånn litt, men skikkelig. Eg veit ikkje kva eg savner, om det er ho som person eller det å ha nokon ein kunne snakka med. Eg har liksom nokre få folk som eg kan snakke med nokre gongar, men ikkje alltid. Og desse folkene seier alltid noko feil, eg har blandt anna fått høyre at eg måtte skjerpe innstillingen min! Den svei, og eg blei sittande og stirre i taket ein time før eg orka å vera sosial igjen. Ja, dette var no i helga.

Eg har ei veninne som nettopp sa: "hm...er vel bare to alternatver?:P enten se hun mer/fast...eller bare prøve å kutte hun ut..eller liksom.ja.."
Ja, eg veit det berre egentlig er de to alternative som kan fikse problemet, men likevel. Ikkje faen om eg bryt kontakten med ho, ho er den einaste faste personen som finnst i livet mitt, alle andre er av og på, ho er nå der og svarer på e-post når eg treng det, av og til nokre dagar etterpå, men likevel. Eg trur det eg savner er ein person eg veit er der. Eg visste alltid kor ho var, eg visste alltid når eg kunne få tak i ho, eg hadde alltid nokon å gå til når ho var på skulen. Men samtidig som det er den tryggheten eg savner vil eg ikkje ha noken andre enn ho heller. Ho veit så mykje, ho har liksom kjent meg så lenge!

Driiiit altså... Og så sprakk eg i går, om nokon vil veta da. For andre gong på to veker. That sucks! Og når eg i tillegg sprekker: altså kutter, eller spiser for mye, eller for lite eller hva som helst som kan betegnes som selvskading får eg dårlig samvittighet. For når eg faller så lavt, hva var da vitsen for gamlelæreren min å bruke så mye tid på meg? Om eg ikkje blir bedre av det. Eg vil ikkje skuffe ho, derfor lyg eg til ho!

Eg vil så gjerne ha noken som berre kjem og holder rundt meg, for eg har det ikkje bra! Og når no matinntaket mitt er totalt kaos, eg roter rundt uten at det betyr noe (eller gutten eg roter med betyr noe, men ikke rotingen) og eg igjen er sprukket veit eg ikkje. Kan ikkje noken berre holde rundt meg og sei at alt kjem til å bli bra igjen?

I'm falling apart, I'm barely breathing
with a broken heart that's still beating

Om eg no hadde lagt meg ned hadde eg begynnt å hyperventilere, men eg går heller og et eggedosis, og kva som skjer etterpå får heller berre vera ein annan sak.

Eg trur eg har det greit...

Eg har ikkje tenkt så mykje i dag... Eg er sliten i alle fall, veit ikkje om det er positivt eller negativt sliten. Eg fekk i alle fall tilbake to ting i tysk i dag, fekk 4- og 5, det er ikkje så verst til å vera meg, faktisk ganske fornøgd. Eg får sikkert 4 til slutten av terminen, noko eg ikkje skal klage over, for eg veit eg har gjort så godt eg kan, og så har eg og fått streng beskjed om å ta meir vare på meg sjølv enn eg gjorde før. Så kanskje det er det eg har gjort...

Eg har skikkelig lyst og grine no, fekk plutselig ein sånn tom følelse, me får sjå kva som skjer. Den kom berre rett ned no, kanskje fordi eg skreiv eg ikkje hadde det så ille? Eg veit ikkje, eg forstår det ikkje.

Eg skal foresten trappe opp psykologtimer no, det blir minst ein gong i veka, nokre gonger to. Einaste problemet er jo at psykologen min heile tiden er vekke... Han er ein travel person.

Men no kom pappa heim så eg må faktisk stikke og legge meg, ellers endar vel me opp med å ha ein stor krangel...

Lifehouse-broken!

Guuuuud, denne sangen er fantastisk!
Sorry for dårlig lydkvalitet!


Dette er det jeg mener er det beste med hele sangen. Dette er de tre siste strofene!

I'm falling apart, I'm barely breathing
with a broken heart that's still beating
In the pain is there is healing
In your name I find meaning
So I'm holdin' on, I'm holdin' on, I'm holdin' on
I'm barely holdin' on to you

I'm handin' on another day
Just to see what you will throw my way
And I'm handing on to the words you say
You said that I will be ok

The broken lights on the freeway left me here alone
I may have lost my way now, haven't forgotten my way home

Det er litt sært

Eg har nettopp vore ganske høgt oppe... Blid og smilende til meg sjølv. Danset foran speilet på badet til og med. Eg smilte når eg var aleine, noko som ikkje skjer så alt for ofte. Så no er eg plutselig berre utslitt. kanksje positivt utslitt, eg veit ikkje...

Eg kyssa x-en i dag. Joda, greit at det berre var eit kyss, men likevel, fy faen! Det er så utrulig lenge siden eg har følt noke sånn. Og når me satt på bussen og holdt hender sånn at ingen såg det, og me berre såg på kvarandre lyste eg opp. Fy søren, eg visste at alt kom til å ordne seg, at han kunne vera der når eg trengte nokon. Men eg tørr ikkje håpe på noko i det heile. Men når eg såg han i dag tenkte eg ikkje på noko anna enn at eg så utrulig gjerne skulle ha logge i armane hans der eg føler meg trygg. Berre med han, ikkje tanken på nokon andre. Eg savner det me haddde....

så møtte eg på gamlelæraren min, ååååå så godt det berre var å sjå ho. Skikkelig herlig. Nokon som berre smilte skikkelig til meg og det varma. Kanskje det er ein av grunnane til at eg har hoppe rundt og vore glad i kveld.

Eg har ikkje gjort tysken til i morgon, men det får heller berre vera. Tenk at no er det Desember! Det er ganske utruleg egentlig. Berre 23 dagar til jul...

=)

Eg sitt og høyrer på ein cd ei veninna brant ut til meg, det er kjempe koslig! Og eg spis biler... Guuud altså.... Eg sitt her og spiser biler og hører på nyyyyydelig musikk mens eg har mensen! Det er ikkje typisk meg akkurat! Det einaste som er typisk er at eg spis som ein hest, det har eg gjort i dag og! Eg er i merkelig humør!