Det er ganske pinleg å grine på bussen, eller eg grein ikkje, tårene rant. Klarte ikkje stoppe dei. Alt bare kom på ein gong. Dei rant til eg gjekk av bussen. Ikkje sånn at det var tydlig, de rant berre. Alt savnet kom på ein gong. Eg savner så alt for mykje, så alt for mange. Eg er ikkje noke glad i det å savne... Men det er vell bedre å ha noen å savne, enn å ikkje ha nokon i det heile...?
Eg trur eg kjem til å grine ut alt eg ikkje har grene ut på fire veker no.
2 kommentarer:
Ja, jeg hater å savne ting, blæ!
Please, gi meg noen av dine tårer.
(legg de i en boks i solariumet xD)
Ja, det skal eg gjere;)
Skal samle de opp i en isboks og gjemme de i solariumet:P så kan du tøme de over hodet!;)
Legg inn en kommentar