Savnet som et meg opp innanifrå...

Eg aner ikkje kor eg skal gjere av meg når savnet kommer til sin rett. Eg skulle gitt så utruleg mykje for å berre snakka med deg, sjå deg igjen. Berre ha nokon å snakka med, nokon som ikkje dømmer, ikkje ler og ikkje seier dei ikkje forstår... Du aner ikkje kor glad eg faktisk blei i deg... Eg savner å ha nokon som deg..

Miss you
just like the air that I breathe
I need you
with me
I'm not gonna lie
I can't imagine my life
with out you but I
suppose I will survive<

Savner du noken?