... ho berre køyrte forbi meg, det var ein tilfeldighet at eg såg ho, det gjekk opp for meg at eg savna ho, så sinnsykt. Eg har trudd sjølv og sagt til alle andre om at eg ikkje bryr meg lengre, men sannheten er at eg gjer det. Eg trenger nokon å snakka med, nokon som ikkje skal dømma meg, vurdera meg og behandla meg uten at det koster samfunnet alt for mykje.
Det skal så lite til for å få meg til å falle ned igjen, og no veit eg ikkje...
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar