Eg tviler på at det passer å sei dette etter det positive innlegget som kom isted, men eg har kasta opp i dag, med vilje. Eg kan skylde på at eg var kvalm fordi eg hadde spist meir enn matlysta mi klarte og derfor gjorde det, men eg tviler...
Eg føler at i alt dette snakket om at jeg er blitt bedre ligger det ein liten del som framleis ikkje er bedre, han er framleis den samme, berre litt gøymd. Men eg tørr ikkje sei det til psykologen, fordi då trur han det er snakk om at eg ikkje vil slutte i behandling. Det er nok berre det som skremmer meg, at eg ikkje vil slutte i behandling.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar