For tiden føler eg meg jo bra... Men eg merker fremdeles merkene etter depresjone, eller berre tegn på at den fremdeles sitter i kroppen. Den er der fremdeles, den ligger og lurer...
For første gang på lenge føler eg meg bra, men eg vil egentleg ikkje innrømme det. Eg er redd, skikkelig redd... Men denne kjenslen eg har no er ikkje som ein normal opptur, eg har vore sånn snart ein måned. Kanksje eg bare skal ta vingene fatt og fly med? Det føles slik... No kan eg velge, når eg hadde det er kalte oppturer gjekk vingene av seg sjølv. Det var ikkje eg som styrte det.
Way to complicated innlegg, men det kjem eit til i morgen, eit litt lengre ett :D
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar