Injured Hero

Kva skal eg blogge om når eg har det fint? Det er eit spørsmpål eg lurer på? Kan nokon svare meg. Eg har ein offentleg blogg der eg blogger om slike ting som ein blogger om i dagleglivet, så denne bloggen blir nok ikkje brukt til det. Kanskje eg skal begynne å legge ut dirtye detaljer om sexlivet mitt eller noke sånn. Desverre føler eg at denne bloggen er for offentleg til å snakke om sexlivet mitt, det blir berre ekkelt.

Om eg skal prøve å snakke litt om føleser kan eg jo ta kjærligheten først. Det går bra, me snakker om fremtiden. Eg er villig til å melde meg ut av organisasjonen eg er medlem av fordi den bringer han vonde minner, det var der eg var med nokon andre i tida då me ikkje var sammen. Eg er villig til å gjere det, fordi eg skjønner det er vanskelig for han at eg skal være med på leirer sammen med fyren som dette skjedde med, og derfor vil eg gjere det. Eg kjem ikkje til å tape noke på å gjere det, for det betyr ikkje så mykje for meg no lengre, eg vil berre på leir neste helg. Men det blir slutten. Eg skal satse håndball, og eg skal satse på kjærligheten.
Eg elsker han faktisk, det er ikkje tvil i min sjel. Men det er og tankane om eg vil gå gjennom livet med denne eine personen, om eg vil gå gjennom russetiden uten å få meg eit tilfeldig knull. Det er noke ein bør ha med seg fra ungdomsåra tenker eg. Men eg og han er forskjellig på det punktet der, han er den som meiner erfaring ødelegger forhold, mens eg er av den oppfatning at det faktisk gjer ein meir å bygge på. Men han har eit godt poeng når han seier at ting som skjer før han kom inn i livet mitt er ting som har skjedd, men ting som skjer mens han er ein del av livet mitt er vanskelegare å gløyme, og eg skjønner det, ikkje tvil om det. Men eg tenker og at ungdomsårene er til for å skape erfaringer, men ein kan ikkje kaste bort kjærligheten når ein først har funnet han. Så eg skal melde meg ut av denne organisasjonen, for å satse på han. Så får me sjå kor det fører henn.

Eg har skrevet enda eit kjærlighetsdikt. Eg er ikkje flink å skrive dikt, men likevel har eg skrevet eit. Eg avsluttar innlegget med dette diktet eg.

depresjonen har gjort meg sterkare, eg veit det, og det er ein erfaring eg no er glad for å ha. Men eg trenger å finne ut kva som gjorde det, kva som gjorde meg så deprimert som eg var. Var det berre ein fase eller bør eg passe meg for tilbakefall. Eg trur nok det kjem tilbakefall, fordi eg har hatt fleire episoder som har vart ei stund.

Angående soving og slikt, det er søren meg ikkje depresjonen sin skyld at eg ikkje sover, eg sover lite uansett eg.. Skulle ønske eg kunne sovnet tidlegare, men neida, det går ikkje det. Det er umulig... Skulle ønske eg klarte å sove meir... Me får sjå om det endrer seg når eg byrjer på skulen igjen, og ferien er ferdig:P

Så over til mitt klissete kjærlighetsdikt XD

Kjærlighet

Så enkelt,
så vakkert,
kjærlighet

Så vanskelig,
så komplisert,
men likevel kjærlighet

Så klisjè,
så oppbrukt,
men fortsatt kjærlighet

Meg og deg,
et bevis på

kjærlighet